علامه محمدرضا حکیمی (۱۴ فروردین ۱۳۱۴ در مشهد – ۳۱ مردا� ادامه... � ۱۴۰۰) فقیه و مجتهد شیعه، فیلسوف، متفکر و نویسندهٔ ایرانی بود. از وی با عناوینی چون «علّامه»، «استاد»، «فیلسوف عدالت» و «مرزبان توحید» یاد می‌شود. روح اللّه موسوی خمینی در پیامی به تاریخ ۱۳۴۸/۸/۲۸ او را با این جملات خطاب کرد «جناب مستطاب ثقةالاسلام آقای محمدرضا حکیمی - دامت افاضاته». کتاب الحیاة وی که یک دائرةالمعارف اسلامی است، از شهرت و اعتبار خاصی در جهان اسلام برخوردار است. وی از مُجَدِّدانِ مکتب معارفی خراسان، مشهور به مکتب تفکیک است که معتقد به جدایی دین از فلسفه و عرفان است. علی شریعتی وی را به عنوان وصی خود جهت هرگونه دخل و تصرف در آثارش انتخاب کرده بود.