کاش می‌شد لحظه‌ای از دست تنهایی گریخت

هم‌نشینی با کسی دل‌تنگی‌ام را کم نکرد

کاش می‌شد لحظه‌ای از دست تنهایی گریخت

رود روزی از خودش پرسید هجرت تا کجا

بعد شد مرداب و از بیهوده‌پیمایی گریخت